Φρίντα Κάλο – Πόνος και πάθος
Νεανικά χρόνια
«Θυμάμαι ήμουν τεσσάρων ετών (στην πραγματικότητα ήταν πέντε) όταν οι «10 τραγικές μέρες» έλαβαν χώρα. Έγινα μάρτυρας της επανάστασης των αγροτών του Ζαπάτα.»
Με αυτές τις λέξεις η Φρίντα Κάλο, γράφοντας στο ημερολόγιό της στις αρχές του 1940, περιγράφει τις τραγικές μέρες του Φεβρουαρίου του 1913. Πράγματι η ταύτισή της με τη Μεξικανική Επανάσταση (1919-1920) ήταν τόσο απόλυτη, όπου δήλωνε ως έτος γέννησής της το 1910 για να εκφράσει την πεποίθησή της πως το νέο Μεξικό και η ίδια είχαν κοινή αφετηρία.
Σε μια συζήτηση με τον κριτικό τέχνης Ρακέλ Τιμπόλ, αναφέρει λεπτομέρειες από την παιδική της ηλικία. «Η μητέρα μου δεν ήταν σε θέση να με θηλάσει καθώς η αδελφή μου Χριστίνα γεννήθηκε μόλις έντεκα μήνες μετά από εμένα. Με αποτέλεσμα να με θηλάζει μια παραμάνα. Σε ένα από τα έργα μου απεικονίζεται ο εαυτός μου με το κεφάλι μιας μεγάλης γυναίκας και το σώμα ενός μικρού κοριτσιού στα χέρια της παραμάνας και το γάλα να πέφτει από τα στήθη της σαν από τον παράδεισο.»
Στις 17 Σεπτεμβρίου του 1925, κατά την επιστροφή της στο σπίτι από το σχολείο, υπέστη ένα σοβαρό ατύχημα που καθόρισε την υπόλοιπη ζωή της. Το λεωφορείο στο οποίο επέβαινε συγκρούστηκε με ένα τραμ με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά στο δεξί της πόδι και στη λεκάνη της. Παρά το γεγονός πως το ατύχημα της στέρησε κάθε ελπίδα να γίνει μητέρα, της έδωσε τη δυνατότητα να γνωρίσει το πάθος της για τη ζωγραφική. Παρέμεινε καθηλωμένη στο κρεβάτι για μεγάλο χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια του οποίου ξεκίνησε να ασχολείται με τη ζωγραφική ως μέσω διαφυγής από την απελπισία και την ανία.
«Είχα δυο ατυχήματα στη ζωή μου το ένα ήταν με το λεωφορείο, το δεύτερο… ο Ντιέγκο»
Τον Αύγουστο του 1929 παντρεύεται τον κατά 21 χρόνια μεγαλύτερό τοιχογράφο Ντιέγκο Ριβέρα, για να χωρίσουν 10 χρόνια αργότερα και να ξαναπαντρευτούν το 1940. Το πρόβλημα στο γάμο τους ήταν η αδυναμία του Ριβέρα στο γυναικείο φύλο. Η άσχημη εξωτερική του εμφάνιση δεν αποτέλεσε εμπόδιο για να τον ερωτεύονται παράφορα οι γυναίκες. ‘Όμως η σύντομη ερωτική του σχέση με την αδερφή της, Κρίστινα, την οποία χρησιμοποιούσε ως μούσα του, έκανε την Φρίντα να καταρρεύσει.
Παρά τις θύελλες η παθιασμένη σχέση τους κράτησε πάνω από απιστίες, καριέρα, διαζύγιο, τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις της Κάλο, τον τόσο αδύναμο οργανισμό της και την ανικανότητάς της να αποκτήσει παιδιά.
Όσο περνούσαν τα χρόνια η υγεία της χειροτέρευε με αποτέλεσμα να κάνει πολλαπλές επεμβάσεις στη σπονδυλική της στήλη.
Πέθανε στις 13 Ιουλίου 1954 λίγες μέρες αφότου έκλεισε τα 47 της χρόνια. Οι τελευταίες σκέψεις της όπως αποτυπώθηκαν από την ίδια στο ημερολόγιό της ήταν οι εξείς : «Ελπίζω το τέλος να είναι χαρούμενο και ελπίζω να μην γυρίσω ποτέ ξανά. – Φρίντα»